ONT (ترمینال شبکه نوری) و فرستنده-گیرنده فیبر نوری هر دو تجهیزات مهمی در ارتباطات فیبر نوری هستند، اما تفاوت‌های آشکاری در عملکرد، سناریوهای کاربردی و عملکرد دارند. در ادامه آنها را از جنبه‌های مختلف به تفصیل مقایسه خواهیم کرد.
۱. تعریف و کاربرد
او ان تی:به عنوان یک ترمینال شبکه نوری، ONT عمدتاً برای تجهیزات ترمینال شبکه دسترسی فیبر نوری (FTTH) استفاده می‌شود. این دستگاه در سمت کاربر قرار دارد و وظیفه تبدیل سیگنال‌های فیبر نوری به سیگنال‌های الکتریکی را بر عهده دارد تا کاربران بتوانند از سرویس‌های مختلفی مانند اینترنت، تلفن و تلویزیون استفاده کنند. ONT معمولاً دارای رابط‌های متنوعی مانند رابط اترنت، رابط تلفن، رابط تلویزیون و غیره است تا اتصال دستگاه‌های مختلف را برای کاربران تسهیل کند.
فرستنده-گیرنده فیبر نوری:فرستنده-گیرنده فیبر نوری یک واحد تبدیل رسانه انتقال اترنت است که سیگنال‌های الکتریکی جفت پیچ‌خورده کوتاه‌برد و سیگنال‌های نوری دوربرد را با هم تبادل می‌کند. معمولاً در محیط‌های شبکه‌ای استفاده می‌شود که کابل‌های اترنت نمی‌توانند پوشش دهند و باید از فیبر نوری برای افزایش فاصله انتقال استفاده شود. عملکرد فرستنده-گیرنده فیبر نوری تبدیل سیگنال‌های الکتریکی به سیگنال‌های نوری برای انتقال در مسافت‌های طولانی یا تبدیل سیگنال‌های نوری به سیگنال‌های الکتریکی برای استفاده توسط تجهیزات کاربر است.
مبدل رسانه‌ای تک فیبر 10/100/1000M (فرستنده-گیرنده فیبر نوری)
۲. تفاوت‌های عملکردی
او ان تی:علاوه بر عملکرد تبدیل فوتوالکتریک، ONT همچنین توانایی مالتی پلکس و دی مالتی پلکس کردن سیگنال‌های داده را دارد. معمولاً می‌تواند چندین جفت خط E1 را مدیریت کند و عملکردهای بیشتری مانند نظارت بر توان نوری، مکان‌یابی خطا و سایر عملکردهای مدیریتی و نظارتی را پیاده‌سازی کند. ONT رابط بین ارائه دهندگان خدمات اینترنت (ISP) و کاربران نهایی اینترنت فیبر نوری است و بخش مهمی از سیستم اینترنت فیبر نوری است.
فرستنده-گیرنده فیبر نوری:این دستگاه عمدتاً تبدیل فوتوالکتریک را انجام می‌دهد، کدگذاری را تغییر نمی‌دهد و پردازش دیگری روی داده‌ها انجام نمی‌دهد. فرستنده/گیرنده‌های فیبر نوری برای اترنت هستند، از پروتکل 802.3 پیروی می‌کنند و عمدتاً برای اتصالات نقطه به نقطه استفاده می‌شوند. این دستگاه فقط برای انتقال سیگنال‌های اترنت استفاده می‌شود و عملکرد نسبتاً واحدی دارد.
۳. عملکرد و مقیاس‌پذیری
او ان تی:از آنجایی که ONT قابلیت مالتی پلکس و دی مالتی پلکس سیگنال‌های داده را دارد، می‌تواند پروتکل‌ها و سرویس‌های انتقال بیشتری را مدیریت کند. علاوه بر این، ONT معمولاً از نرخ انتقال بالاتر و مسافت انتقال طولانی‌تری پشتیبانی می‌کند که می‌تواند نیاز کاربران بیشتری را برآورده کند.
فرستنده-گیرنده فیبر نوری:از آنجایی که عمدتاً برای تبدیل نوری به الکتریکی برای اترنت استفاده می‌شود، از نظر عملکرد و مقیاس‌پذیری نسبتاً محدود است. این پروتکل عمدتاً برای اتصالات نقطه به نقطه استفاده می‌شود و از انتقال چندین جفت خط E1 پشتیبانی نمی‌کند.
به طور خلاصه، تفاوت‌های آشکاری بین ONTها و فرستنده-گیرنده‌های فیبر نوری از نظر عملکرد، سناریوهای کاربردی و عملکرد وجود دارد. ONT به عنوان یک ترمینال شبکه نوری، عملکردها و سناریوهای کاربردی بیشتری دارد و برای شبکه‌های دسترسی فیبر نوری مناسب است؛ در حالی که فرستنده-گیرنده‌های فیبر نوری عمدتاً برای انتقال سیگنال‌های اترنت استفاده می‌شوند و عملکرد نسبتاً واحدی دارند. هنگام انتخاب تجهیزات، باید تجهیزات مناسب را بر اساس سناریوها و نیازهای کاربردی خاص انتخاب کنید.
زمان ارسال: ۱۰ مه ۲۰۲۴
